Zarif bir hanımefendi geçti İstanbul’dan. Keyifli bir konserdi, ancak itiraf etmeliyim ki benim beklentim gerçekleşenin biraz daha üzerindeydi. Özellikle de internetteki tadından yenmez canlı performanslara göz attıktan sonra.

Şarkılarını sakin düzenlemelerle çaldı Feist. Kendisi de genel olarak sakindi ancak içinde başka bir kişilik daha vardı, yavaş tempoda giden birçok şarkıda dahi aralara gitarıyla sert tonlar serpiştirip seyirciyi coşturmaya çalışmaktan vazgeçmedi konser boyu. Feist’i Kings of Convenience dolayısıyla tanımış biri olarak onun bir yanının da PJ Harvey’vari bir müzisyen olduğunu hissettim dün gece.

Amiyane tabirle en baba hitlerini çalmadı bu güzel ablamız. Gatekeeper, 1234, Inside and Out ya da Mushaboom’u dinleyemedik. Ancak dünya gözüyle Feist’i de gördük, iyi de vakit geçirdik deyip evin yolunu tuttuk.

O çalmadı ama ben buraya bir Gatekeeper ekleyeyim.